De East Tour

Beste mensen,

Tijd om richting het onontdekte oosten te gaan. Stray besteed deze toer uit aan een lokale gids, en dus werden we om 12.30 opgehaald met een busje van East Bro. Onze chauffeur en gids voor de komende dagen was zelf een East Coast Maori local, wat ons toegang gaf tot alle ins en outs van de Maori cultuur en lokale bezienswaardigheden aan de oostkust. Na een misselijkmakende slingertocht door de bergen en een paar koffiestops kwamen we rond zes uur aan in Gisborne. Gisborne staat bekend als het plaatsje waar kapitein Cook als eerste aan land kwam. Volgens het verhaal werd hij net als Abel Tasman niet erg warm onthaald door de lokale Maori's, maar het probleem werd voor de Engelsen al snel opgelost door een aantal kanonnen op de Maori's los te laten. Een niet zo vreedzaam begin, maar over de jaren heen verbeterde de verhouding tussen de Maori's en de Engelsen en werd er zelfs handel gedreven. Naast dit stukje historie staat Gisborne ook bekend als de plek waar de zon als eerste opkomt. Aangezien Nieuw-Zeeland in de eerste tijdzone ligt betekent dit ook dat Gisborne altijd het eerste daglicht ziet. Tegenwoordig klopt dit feitje niet meer, omdat Fiji naar een andere tijdzone is gesprongen en nu dus altijd het eerste daglicht heeft. In ieder geval zijn de Nieuw Zeelanders trots op Gisborne en gelijk ook, want Fiji heeft nu eenmaal een beetje vals gespeeld. In Gisborne hadden we een huis voor onszelf, vlakbij het strand zodat we de volgende dag goed de zonsopgang konden zien. Omdat dit stukje reis weer een hele andere groep was werd er een groepsmaaltijd georganiseerd om iedereen weer te leren kennen. Na het avondeten was het tijd voor een vuurtje op het strand. Vooral de sterrenhemel was erg mooi en goed te zien, iets wat in Nederland door al het licht van de steden onmogelijk is.

De volgende ochtend ging om kwart over zes de wekker. Helaas bleek dat het bewolkt was en dus was het nog maar de vraag of we de zon wel zouden op zien komen. Gelukkig gold ook hier dat de aanhouder wint en rond kwart voor zeven zagen we de zon tussen de wolken doorkomen. Na dit eerste daglicht sprong ik nog weer even terug in bed aangezien we pas 's middags zouden vertrekken. In de middag reden we langs de oostkust omhoog. Onze eerste stop was bij de langste pier van Nieuw Zeeland, waar je goed vanaf kon springen aangezien het maar vier meter hoog was. De tweede stop was ook bij een pier, alleen deze viel bijna van ellende uit elkaar. Niet zo goed onderhouden helaas. Onze laatste stop voor onze accommodatie was bij een Maori-kerk die gebouwd is ter ere van de Maori die gesneuveld zijn in de oorlog. Aan de binnen- en buitenkant leek de kerk op een marae, maar dan wel compleet met preekstoel en altaar. Je zag hier heel goed hoe het christendom van invloed is geweest op de Maori spiritualiteit. Tegen de avond kwamen we aan in Te Ataroa bij een oud nonnenklooster. Het was een prachtig oud huis, vol gepropt met schilderijen, foto's, beeldjes, kleedjes en andere snuisterijen. De avond werd rustig doorgebracht, met wat tv en een boekje. Toen ik naar bed wilde gaan kwam ik erachter dat mijn matras waarschijnlijk net zo oud was als het huis want het was enorm doorgezakt. Gelukkig was ik zo moe dat ik zo in slaap viel.

Na deze ietwat onconformtabele nacht was het tijd om Te Ataroa achter ons te laten en ons te begeven naar een plaatselijke honingfabriek. De honing wordt gemaakt met de manuka boom die bekend is om zijn antibacteriele werking. Het schijnt te helpen tegen keelpijn en jeuk; dit is wetenschappelijk bewezen. Helaas is de honing nogal duur. Na de honingfabriek ging de reis weer verder naar het volgende idyllische plekje: een vuurtoren bovenop een heuvel. Het was even ploeteren om de heuvel te beklimmen, maar het uitzicht was het zeker waard: in de verte een eiland in een azuurblauwe zee met daarboven een straalblauwe lucht. Eenmaal terug op de weg werden we algauw weer gedropt voor een wandeling van een klif naar het strand door de manuka bomen heen. Ook deze wandeling was weer prachtig en anders dan wat we daarvoor hadden gezien. Na de wandeling was het tijd om wat van de plaatselijke lekkernijen te proeven. Wederom op een prachtige lokatie bezochten we een macademia-notenboerderij. Hier maakten ze heerlijk zelfgemaakt ijs. Ik ging voor de optie macademia en manuka honing: de dag in een ijsje samengevat. Na de notenboerderij gingen we verder naar onze plek van overnachting van die nacht: Te Kaha. Net als Te Ataroa bestaat Te Kaha ook maar uit een handvol huizen. Onze lodge stond bovenop de rotsen met een prachtig uitzicht over de zee. De lodge had gratis kayaks beschikbaar en dus was het tijd om zee kayaking uit te proberen. Het was nogal een toer om door de branding heen te komen maar eenmaal daar was het goed te doen. Probleem was echter dat ik niet goed oplette en weer in de branding belandde, met als gevolg dat de kayak omkieperde. Ik vond toen dat ik het ten minste geprobeerd had en hield het voor gezien. Gelukkig kon ik me die avond troosten met een lekkere burger in de lokale pub.

De nacht in Te Kaha was ook de laatste nacht van de East Tour. Morgen zouden we terugkeren naar Rotorua waar ik weer op het "normale" bustraject zou stappen richting Lake Aniwhenua. Aangezien dat weer een heel ander verhaal is bewaar ik dat voor de volgende blog. Tot snel!