Paragliding en pannenkoeken in Wanaka

Na de teleurstelling in Franz Josef waren de volgende dagen gelukkig weer leuk als vanouds. Van Franz Josef vertrokken we richting Wanaka, met een behoorlijke rit voor de boeg. Als het weer nog slechter zou worden dan het al was dan zouden we niet over de Haast pas kunnen en moeten rijden, maar vooralsnog zag het er nog redelijk goed uit. Goedgemutst vertrokken we richting de eerste stop in Fox Glacier, welke we gelukkig nog net konden zien voor het aan ons zicht werd onttrokken door de mist. Bij Lake Matheson stopten we voor een relatief korte wandeling (45 minuten). Lake Matheson is ook wel bekend als het spiegelmeer want als het weer helder is en windstil dan geeft het een perfecte weerspiegeling van de bergrug rondom het meer. Bij het meer aangekomen bleek dat dat vandaag helaas niet het geval was, maar alsnog was het een prachtige en serene plek. Terug bij de bus was het gaan regenen met dikke druppels. Gelukkig was het lekker warm en behaaglijk in de bus en dus zetten we onze reis voort langs prachtige bergen en meren. De tocht van Haast naar Wanaka was echt 1 van de mooiste routes tot nu toe: ik werd helemaal blij van de prachtige uitzichten over de Southern Alps en Lake Hawea. Tegen het einde van de middag arriveerden we dan eindelijk in Wanaka. Ondanks het slechte weer werd al snel duidelijk dat Wanaka een prachtige plek is gelegen aan een meer omringd door bergen. Het werd voor mij alleen maar beter toen bleek dat ik in een mooie kamer zat met aangrenzende badkamer en eigen keuken. Wat een luxe! Aangezien het vandaag St. Patrick's Day was, wat de Nieuw Zeelanders net zo hard vieren als de Ieren, werd de avond doorgebracht in een cafe, compleet met groengekleurde appelcider. Alhoewel de avond niet supervroeg was begonnen, was het feest voor ons toch redelijk vroeg voorbij, mede doordat de rest van de mensen al zo zat was dat het allemaal een beetje een dooie boel was. Ach ja, na een lange dag in de bus was de slaap ook niet geheel onwelkom.

Vanochtend was het tijd om eens lekker uit te slapen. Ten slotte hoefde ik niks te doen en nergens naartoe. Na een kop koffie om de dag goed mee te beginnen was het tijd om Wanaka te verkennen. Gelukkig was het weer helemaal omgeslagen en was het erg zonnig. Halverwege kwam ik wat bekenden tegen en samen met hen besloot ik een stukje rond het meer te lopen. Na ongeveer 45 minuten en heel wat foto's kwamen we bij een wijngaard waar je naar horen zeggen gratis wijn kon proeven. Aangezien mijn hoofd niet echt stond naar alcohol, gratis of niet, besloot ik in mijn eentje terug te lopen. Inmiddels had zich in mijn hoofd een plan gevormd om niet te gaan skydiven, maar om te gaan paragliden. Daarbij hoefde ik niet met doodsverachting uit een vliegtuige te springen maar had ik nog steeds de vlucht over het prachtige landschap. En het landschap in Wanaka leek me daar uitermate geschikt voor. Zo gezegd, zo gedaan. Mijn paraglide stond voor de volgende ochtend gepland. Spannend! Ik was blij dat ik met wat mensen had afgesproken om wat te eten en naar de film te gaan voor wat afleiding. De film werd vooraf gegaan door een overheerlijk bord nacho's (echt waar, de lekkerste die ik ooit op heb). We hadden deze bioscoop trouwens niet zomaar uitgekozen: in plaats van gewone stoelen hebben ze sofa's en zelfs een oude Morris Minor waar je in kan zitten. Daarnaast verkopen ze zelfgemaakte warme koeken in de pauze. Dit alles maakt het tot een hele bijzondere bioscoopervaring, en de film (The Monuments Men) bleek gelukkig een erg goede keuze te zijn. Na de film was het voor mij tijd om te gaan slapen, zodat ik morgen uitgerust van mijn paraglide kon genieten. Ik begon inmiddels toch wel een beetje nerveus te worden...

Na een verrassend goede nacht maakte ik me klaar voor de glide. Ik had mijn wandelschoenen maar aangetrokken want ja, je moet toch van een berg rennen... Om 10 uur werd ik opgehaald door mijn instructeur en zijn grondpersoneel. Net als bijna iedereen hier in Nieuw Zeeland waren ze heel erg geinteresseerd in je verhaal en waar je vandaan komt, zeker in het feit dat ik AI heb gestudeerd. En ik vertel natuurlijk graag over wat ik leuk vind. Na een rit van ongeveer een half uur kwamen we aan bij een skigebied genaamd Treble Cone, met uitzicht op Lake Wanaka. Hiervan zou de paraglide starten. Ik kreeg een helm en handschoenen, alsook een touwtje om mijn nek met daaraan mijn fotocamera zodat ik zelf foto's zou kunnen maken. De parachute werd klaargelegd en ik werd in het harnas gehezen. Het harnas heeft een luchtzak waarop je kunt zitten tijdens de vlucht. Na een laatste security check en een foto was het 1, 2, 3, go! Ik rende zo hard als ik kon (wat best lastig is als je bedenkt dat de instructeur ook aan je harnas vast zit), maar de parachute ving wind wat ons tegenhield. Mijn gids riep: rennen, rennen, rennen, en opeens was het swoesj! We waren in de lucht! Het was echt een geweldig gevoel om zo te zweven. Ik had ook nooit gedacht dat ik het helemaal niet eng vond. Na een tijdje raakte ik er zelfs wat aan gewend en zat ik wat ontspannender in mijn harnas. We vlogen over schapen en 2 prachtige watervallen, met in de verte het meer en de bergen. Ongeveer op de helft had ik de keuze om rustig naar beneden te cruisen of wat meer coole stunts te doen. Aangezien ik me inmiddels erg zeker voelde koos ik voor de laatste optie. We versnelden door heen en weer te zwiepen en zo begonnen we aan een spiraal naar beneden. Het was net een achtbaan maar dan 20 x zo leuk. Door de stunts waren we wel sneller beneden maar het was hoe dan ook te kort. Ik ben zo ontzettend blij dat ik dit gedaan heb! De rest van de dag heb ik weinig noemenswaardig gedaan. Beetje gelezen, beetje pool gespeeld, maar de dag kon sowieso niet meer stuk!

De derde dag in Wanaka was een relax-dagje. Het begon al goed met een uitgebreid ontbijt buiten de deur. Ik bestelde een bord gigantic pancakes en alhoewel ze meer op wafels leken dan pannenkoeken waren ze hoe dan ook overheerlijk. Na dit goede begin van de dag besloot ik een wandeling te maken naar Mount Iron, terwijl ik wat wassen draaide (tja, aan vieze was ontkom je niet op reis). Ik had alleen een beetje de hitte van de zon onderschat die fel scheen in een strakblauwe lucht, alsook de afstand naar het begin van de trail. Eenmaal daar aangekomen had ik het al behoorlijk warm en toen ik zag dat de trail volledig onbeschut was besloot ik maar weer terug te keren. Uiteindelijk had die wandeling me toch zo'n 1,5 uur gekost. Dit relaxdagje werd goed afgesloten met een margherita bij een mexicaans restaurant, samen met wat anderen.

Mijn dagen in Wanaka worden vooral gekenmerkt door veel rust, maar ook wat adrenaline dankzij de paraglide. Vooralsnog was Wanaka 1 van de leukste en fijnste plekken om te verblijven, en dat zegt wat. Het stadje wordt vooral gezien als het kleine zusje van Queenstown. Of dat ook zo is wordt waarschijnlijk wat duidelijker in het volgende verslag :).