Waitomo Caves & de Maori's

Beste mensen,

Ik heb eindelijk weer tijd om weer wat te schrijven. Ik loop helaas een beetje achter en gezien de dingen die ik allemaal heb gedaan denk ik dat ik nog ver nadat ik weer terug ben in Nederland blogs over NZ loop te schrijven... Ook heb ik een beetje moeite met foto's uploaden, dus voorlopig zijn die er nog niet. Maar beetje inbeelding is wel goed. Waar waren we gebleven?

Na onze nacht in Raglan stond ons ook deze dag weer een vroege ochtend te wachten, iets wat niet werd verbeterd door alle cicades (je weet wel, die krekels die je ook altijd in Italie en Frankrijk hoort in de zomer) die zich hadden verzameld in de douches, wc's en wastafels. Gelukkig maakte het uitzicht op het tropische bos om ons heen dat weer een beetje goed. De bus vertrok richting de Waitomo Caves. Wai betekent water en tomo ingang in de grond, samen dus waitomo. De dag van tevoren had ik me al ingeschreven voor het caving adventure Tumu Tumu Tubing. En wat ben ik blij dat ik dat heb gedaan, het was echt fantastisch. Via een busritje werden we gebracht naar een soort schuurtje waar we een dik wetsuit kregen en rubberen laarzen, want ja, we zouden nat worden in de grotten. Verder kregen we een helm met een LED lampje zodat we onze weg konden verlichten. Bij de grotingang aangekomen was het wel eventjes schrikken, want het was eigenlijk een soort kleine spleet in de grond met een ladder. Dit voorspelde al veel avontuur (wat mij betreft dan). Eenmaal onder de grond was het even onzeker glibberen over de eerste stenen en water, maar na een tijdje raakte je wel gewend aan de stevigheid van de rubberen laarzen en het diepe donker om je heen. Meteen aan het begin moesten we alweer door een nauwe tunnel, de smalste van het hele avontuur en dus werden we gelijk op onze eventuele claustrofobie getest. Onze gidsen leidden ons verder over rotsen en door kleine watertjes, totdat we bij een wat dieper water kwamen zodat we tot onze nek in het water moesten. Het was erg koud, ik kon geeneens mijn handen onder water houden. Het andere nadeel was dat je rubberen laarzen volliepen met water, dus als je weer uit het water kwam sleepte je gelijk een paar liter water extra met je mee en ik kan je vertellen, dat is best zwaar. Maar het had een doel, want zodra we het licht van onze helmen uitdeden werd de grot helemaal verlicht door miljoenen glimwormen op het plafond. In feite is het niet de worm die glimt (en eigenlijk is het een made, geen worm), maar zijn verterende sappen. Ik zal je zeggen, het was de mooiste poep die ik ooit heb gezien. Het deed me denken aan een kruising tussen de droomvlucht en 1 van die glijbanen in het Tiki-bad in Duinrell. Het was extra leuk omdat er rubberen banden werden uitgedeeld waar we in konden gaan zitten; zodra we een treintje hadden gevormd werden we door het water getrokken door de gids zodat je goed tijd had om op je rug de glimwormen te bekijken. Het was sprookjesachtig. Halverwege de wandeling kregen we nog wat chocola en een warm drankje om onze suikerspiegel op peil te houden. Het warme drankje was genaamd Dead Man's Tooth, maar volgens mij was het gewoon warme Fanta. Erg lekker, zeker als je je net door ijskoude grotwateren hebt gebaand. Na een uur of 2,5 was de wandeling voorbij en kwamen we weer bovengronds. Alhoewel het echt heel leuk was, was ik ook wel weer blij om veilig de zon tegemoet te zien.

Na de Waitomo Caves werden we verder gebracht naar een stukje bos waar we op werden gewacht door een Maori man en begroet met een uitbundig Kia Ora. Onze Maori gids vertelde ons iets over de planten en bomen die van belang zijn voor de Maori. Sommigen hebben medicinale doelen, anderen werden gebruikt om wapens van te maken. Na deze eerste kennismaking met de Maori cultuur werden we gebracht naar Mourea waar we die nacht bij de Maori's zouden overnachten. Je kunt niet zomaar Maori grond betreden, je moet welkom worden geheten. Dit gebeurt in de Marae, het heilige huis van de Maori's. Naast hun kerk is het ook hun buurthuis en wordt dus gebruikt voor verjaardagen, begrafenissen, bruiloften, etcetera. Als je bij de Maori's op bezoek komt geloven ze dat je al je voorouders met je meebrengt, dus die moeten ook welkom worden geheten. Na de welkomstspeech van onze Maori gids werd het tijd om de Maori te begroeten met de hongi, de Maori-groet. Bij de Maori-groet geef je elkaar een hand met rechts, leg je de linkerhand op de ander z'n schouder en raak je elkaar twee keer aan met de neus. Beetje eng was het wel, maar goed, daarna behoorden we wel voor altijd tot hun familie. Zo gastvrij zijn ze. De meisjes moeten alleen wel oppassen dat ze niet drie keer hun neus tegen de ander aandrukken, want dat betekent dat je een oogje hebt op de ander... Na het welkom kregen we een muziek- en dansvoorstelling. 1 van de dansen die ze doen is de haka, de intimiderende dans waarbij ze met hun voet op de grond stampen, hun ogen groot maken en hun tong uitsteken. Het NZ rugbyteam doet ook altijd een haka voor een wedstrijd. Dat met hun tong symboliseert dat ze je wel rauw lusten, want ja, de Maori's waren vroeger kannibalen... Ik moet zeggen, het was best eng en inderdaad intimiderend. Stel je voor dat er honderden Maori's voor je neus staan en een haka doen! Na de muziek was het tijd voor publieksparticipatie: de jongens zouden een haka leren en de meisje een poi-dans. De winnaar zou niet hoeven afwassen. Een poi is een bal aan een touwtje en pompon. De dans bestond vooral veel met je poi zwaaien en natuurlijk ging mijn poi kapot zodat ie door de lucht vloog. Ik was blij dat ik voor wat luchtigheid kon zorgen, hihi. Anyway, na de voorstelling kregen we heerlijk avondeten bestaande uit malse kip, aardappelen, kumura (zoete aardappelen), doperwten en jus. O en de meisjes hoefden niet af te wassen :) Daarna was het al snel bedtijd. Omdat we nu inmiddels als familie werden beschouwd mochten we in de Marae slapen. Voor het slapen gaan hadden we nog de kans om vragen te stellen, maar uitgeput van mijn grotavontuur viel ik eigenlijk al snel in slaap.

Dit was tot nu toe wel de meest intensieve dag, wat denk ik ook wel blijkt uit dit verhaal. Hoop dat jullie het gered hebben tot het einde ;).